Van Jakarte via Bogor naar Bandung
Door: Johan en Fabiola
Blijf op de hoogte en volg Johan en Fabiola
02 Juni 2014 | Indonesië, Jakarta Pusat
De eerste dagen: Jakarta, Bogor en Bandung.
Woensdagavond (27-5-2014) op tijd vertrokken naar Abu-Dabi, daar een paar uur doorgebracht met winkeltjes kijken op het vliegveld. Alleen kijken want er waren alleen zeer dure dingen te koop, en anders was het de rest van de vakantie op een houtje bijten. Na aankomst in Jakarta onze rugzakken van de band halen, valt niet mee als alle mensen met kar en al voor de band gaan staan. Gelukkig is Johan lang en kon over al die kleintjes heenkijken, en met een beetje duwen de rugzakken bemachtigd. Buiten snel een taxi geregeld, en door een druk Jakarta naar het hotel gereden. Zeer goed beveiligd, de taxichauffeur moest de achterklep open maken. En wij moesten door detectiepoortjes het hotel in.
De volgende ochtend na een heerlijk ontbijt, met supervriendelijk personeel, vooral mister Johan vonden ze erg leuk. Alles werd voor hem gehaald, als hij maar niet denkt dat het thuis zo verder gaat. We zijn bij het hotel op de bus gestapt, om naar Batavia te gaan, valt nog niet mee omdat alles in het Indonesisch staat en de mensen ook al spreken ze geen Engels, op alles yes zeggen. Maar we zijn er gekomen en wat rond gelopen. Je ziet er een hoop rommel op straat, maar ook mooie gebouwen van het vroegere Ned Indie. Een wandeling gemaakt die op internet stond, lijkt heel makkelijk maar gaat door stinkende straten en bij de oude haven over rotte houten planken boven water (zee). Er liggen een paar oude houten bootjes en we kunnen een rondvaartje maken. Duurt wel even voor de motor het doet, maar dan varen we langs grote oude houten boten. Deze worden nog steeds gebruikt, ondanks de erg slechte staat. Dan slaat de motor af en zet de man ons bij de havenkant af, hij gaat niet verder, daarom betalen we maar de helft van het afgesproken bedrag. We moeten in de brandende zon een heel stuk over de kade teruglopen, je ziet de werklui de zakken rijst nog met de hand in de boot leggen. Als we een tuk tuk zien laten we ons daarmee afzetten bij cafe Batavia. Eerst even wat eten en drinken. Daarna weer met de bus als echte Jakartanen, door de stad gekrost, naar het nationaal monument de Monas. In de bus zitten de mannen en vrouwen apart, de vrouwen voorin en de mannen achterin. In het midden mag je allebei zitten. Het Monas bezocht en daarna naar de Moskee gelopen die er naast ligt. We kunnen een rondleiding krijgen als we allebei een lang gewaad aandoen. Het is al warm en dan helemaal. Maar leuk om een Moskee van binnen te zien, en deze Moskee is geschonken door Nederland aan Jakarta na de onafhankelijkheid.
De tweede dag Jakarta naar het ereveld van de Indiegangers geweest. Johan’s vader heeft vanaf 1945 in de omgeving van Jakarta gelegerd gezeten. Het ereveld ligt nu tussen flatgebouwen en is moeilijk te vinden, maar na veel vragen en een stukje met de tuktuk vinden we het. Het is heel indrukwekkend met vele witte kruizen, op een keurig onderhouden veld. Er liggen militairen maar ook burgerslachtoffers. Een raar idee dat Jan Akkermans hier 70 jaar geleden ook gelopen heeft om strijdmakkers en vrienden te begraven. En dat op al negentienjarige leeftijd. Na dit indrukwekkende bezoek nemen we een taxi naar de kust, en gaan naar de nieuwe haven kijken. s’Avonds worden we opgehaald door een zakenrelatie van Johan met zijn vrouw , we gaan in een visrestaurant eten. De vis ligt supervers in bakken en je kunt de rauwe vis uitzoeken en aan de koks geven die het dan klaar maken zoals je wilt. Vonnie (vrouw van budi) heeft allerlei vis uitgezocht en heel de tafel staat vol met heerlijke vis. Je proeft dat deze echt vers is. Daarna nemen ze ons mee naar een tentje langs de straat waar ze de heerlijkste martabak van de stad hebben. En…… bereid met de boter van Wijsman. Inderdaad het was heerlijk.
Op de derde dag verlaten we Jakarta, twee dagen is ook genoeg in deze drukke vieze stad, met de trein naar Bogor, de buitenstad van Jakarta. Hier bezoeken we de Botanische tuinen, deze staan op het landgoed van Buitenzorg, hier was Jan Akkermans gelegerd. Het gebouw is nog in dezelfde staat als vroeger. In de tuinen lopen veel jeugd, en Johan is een attractie. Alle meisjes willen met de lange blanke man op de foto, dit gebeurd met veel gegiechel. Hierna gaan we de bus naar Bandung opzoeken, dit valt niet mee met allebei een grote rugzak op en een kleine rugzak voor. We zijn net kamelen, dan stopt er een klein busje, we kunnen mee naar de bus. Alleen valt het niet mee voor twee grote Hollanders om je in zo’n klein busje te proppen. Plus de rugzakken nog. Maar het lukt en al hobbelend komen we bij de bus aan. De bus rijdt in drie uur naar Bandung, onderweg verdwijnen de krotjes en komt er een mooi landschap tevoorschijn van bergen en rijstvelden, dit is het echte Indonesië. We gaan over de Puncakpas, al bij ons bekend omdat Jan hier vaak over sprak en hij hier vaak met de motor overheen is gereden. Dat wij dit nu mee mogen maken, een mooie ervaring. In Bandung gauw het hotel opgezocht, midden in de stad en om ons heen zien we gebouwen met Nederlandse namen. Zoals familie de Vries, die de eerste supermarkt in Bandung begon in 1815.(familie van jou Ben?) Ook zitten we vlak bij het nul punt waar een Nederlander begonnen is met de stad op te richten.
Vanmorgen de loopschoenen aan en naar het ereveld voor militairen in Bandung gaan lopen. Ook dit valt weer niet mee te vinden. Maar als we er zijn zien we weer een schitterend onderhouden ereveld. Ook hier weer veel Nederlandse namen van gesneuvelde burgers en militairen. Heel indrukwekkend om al die kruizen te zien. Als we terug gaan brandt de zon al behoorlijk en we houden een klein busje aan, want een taxi is nergens te bekennen. Deze is zo druk dat Johan in de deuropening moet zitten en moeite moet doen om er niet uit te vallen. Maar we komen wel veilig bij het hotel aan. We gaan lekker een paar uur van het zwembad genieten. Omdat Bandung bekend is om zijn outletstores van bekende merken gaan we daar ook kijken, maar niet zo lang. Wat een hopen kleding en wat een drukte, niets gekocht en snel weer weg. Op tijd naar bed voor de reis van morgen, een lange rit van Bandung naar Pangandaran.
Woensdagavond (27-5-2014) op tijd vertrokken naar Abu-Dabi, daar een paar uur doorgebracht met winkeltjes kijken op het vliegveld. Alleen kijken want er waren alleen zeer dure dingen te koop, en anders was het de rest van de vakantie op een houtje bijten. Na aankomst in Jakarta onze rugzakken van de band halen, valt niet mee als alle mensen met kar en al voor de band gaan staan. Gelukkig is Johan lang en kon over al die kleintjes heenkijken, en met een beetje duwen de rugzakken bemachtigd. Buiten snel een taxi geregeld, en door een druk Jakarta naar het hotel gereden. Zeer goed beveiligd, de taxichauffeur moest de achterklep open maken. En wij moesten door detectiepoortjes het hotel in.
De volgende ochtend na een heerlijk ontbijt, met supervriendelijk personeel, vooral mister Johan vonden ze erg leuk. Alles werd voor hem gehaald, als hij maar niet denkt dat het thuis zo verder gaat. We zijn bij het hotel op de bus gestapt, om naar Batavia te gaan, valt nog niet mee omdat alles in het Indonesisch staat en de mensen ook al spreken ze geen Engels, op alles yes zeggen. Maar we zijn er gekomen en wat rond gelopen. Je ziet er een hoop rommel op straat, maar ook mooie gebouwen van het vroegere Ned Indie. Een wandeling gemaakt die op internet stond, lijkt heel makkelijk maar gaat door stinkende straten en bij de oude haven over rotte houten planken boven water (zee). Er liggen een paar oude houten bootjes en we kunnen een rondvaartje maken. Duurt wel even voor de motor het doet, maar dan varen we langs grote oude houten boten. Deze worden nog steeds gebruikt, ondanks de erg slechte staat. Dan slaat de motor af en zet de man ons bij de havenkant af, hij gaat niet verder, daarom betalen we maar de helft van het afgesproken bedrag. We moeten in de brandende zon een heel stuk over de kade teruglopen, je ziet de werklui de zakken rijst nog met de hand in de boot leggen. Als we een tuk tuk zien laten we ons daarmee afzetten bij cafe Batavia. Eerst even wat eten en drinken. Daarna weer met de bus als echte Jakartanen, door de stad gekrost, naar het nationaal monument de Monas. In de bus zitten de mannen en vrouwen apart, de vrouwen voorin en de mannen achterin. In het midden mag je allebei zitten. Het Monas bezocht en daarna naar de Moskee gelopen die er naast ligt. We kunnen een rondleiding krijgen als we allebei een lang gewaad aandoen. Het is al warm en dan helemaal. Maar leuk om een Moskee van binnen te zien, en deze Moskee is geschonken door Nederland aan Jakarta na de onafhankelijkheid.
De tweede dag Jakarta naar het ereveld van de Indiegangers geweest. Johan’s vader heeft vanaf 1945 in de omgeving van Jakarta gelegerd gezeten. Het ereveld ligt nu tussen flatgebouwen en is moeilijk te vinden, maar na veel vragen en een stukje met de tuktuk vinden we het. Het is heel indrukwekkend met vele witte kruizen, op een keurig onderhouden veld. Er liggen militairen maar ook burgerslachtoffers. Een raar idee dat Jan Akkermans hier 70 jaar geleden ook gelopen heeft om strijdmakkers en vrienden te begraven. En dat op al negentienjarige leeftijd. Na dit indrukwekkende bezoek nemen we een taxi naar de kust, en gaan naar de nieuwe haven kijken. s’Avonds worden we opgehaald door een zakenrelatie van Johan met zijn vrouw , we gaan in een visrestaurant eten. De vis ligt supervers in bakken en je kunt de rauwe vis uitzoeken en aan de koks geven die het dan klaar maken zoals je wilt. Vonnie (vrouw van budi) heeft allerlei vis uitgezocht en heel de tafel staat vol met heerlijke vis. Je proeft dat deze echt vers is. Daarna nemen ze ons mee naar een tentje langs de straat waar ze de heerlijkste martabak van de stad hebben. En…… bereid met de boter van Wijsman. Inderdaad het was heerlijk.
Op de derde dag verlaten we Jakarta, twee dagen is ook genoeg in deze drukke vieze stad, met de trein naar Bogor, de buitenstad van Jakarta. Hier bezoeken we de Botanische tuinen, deze staan op het landgoed van Buitenzorg, hier was Jan Akkermans gelegerd. Het gebouw is nog in dezelfde staat als vroeger. In de tuinen lopen veel jeugd, en Johan is een attractie. Alle meisjes willen met de lange blanke man op de foto, dit gebeurd met veel gegiechel. Hierna gaan we de bus naar Bandung opzoeken, dit valt niet mee met allebei een grote rugzak op en een kleine rugzak voor. We zijn net kamelen, dan stopt er een klein busje, we kunnen mee naar de bus. Alleen valt het niet mee voor twee grote Hollanders om je in zo’n klein busje te proppen. Plus de rugzakken nog. Maar het lukt en al hobbelend komen we bij de bus aan. De bus rijdt in drie uur naar Bandung, onderweg verdwijnen de krotjes en komt er een mooi landschap tevoorschijn van bergen en rijstvelden, dit is het echte Indonesië. We gaan over de Puncakpas, al bij ons bekend omdat Jan hier vaak over sprak en hij hier vaak met de motor overheen is gereden. Dat wij dit nu mee mogen maken, een mooie ervaring. In Bandung gauw het hotel opgezocht, midden in de stad en om ons heen zien we gebouwen met Nederlandse namen. Zoals familie de Vries, die de eerste supermarkt in Bandung begon in 1815.(familie van jou Ben?) Ook zitten we vlak bij het nul punt waar een Nederlander begonnen is met de stad op te richten.
Vanmorgen de loopschoenen aan en naar het ereveld voor militairen in Bandung gaan lopen. Ook dit valt weer niet mee te vinden. Maar als we er zijn zien we weer een schitterend onderhouden ereveld. Ook hier weer veel Nederlandse namen van gesneuvelde burgers en militairen. Heel indrukwekkend om al die kruizen te zien. Als we terug gaan brandt de zon al behoorlijk en we houden een klein busje aan, want een taxi is nergens te bekennen. Deze is zo druk dat Johan in de deuropening moet zitten en moeite moet doen om er niet uit te vallen. Maar we komen wel veilig bij het hotel aan. We gaan lekker een paar uur van het zwembad genieten. Omdat Bandung bekend is om zijn outletstores van bekende merken gaan we daar ook kijken, maar niet zo lang. Wat een hopen kleding en wat een drukte, niets gekocht en snel weer weg. Op tijd naar bed voor de reis van morgen, een lange rit van Bandung naar Pangandaran.
-
02 Juni 2014 - 19:28
Els:
Wow.war een hoop gedaan al in zo een korte tijd.......klinkt allemaal erg leuk!!!!! -
02 Juni 2014 - 20:40
Jolanda:
Nou ik waande me al helemaal in die menigte van mensen door jullie levendig geschreven verslag.Ik kijk uit naar jullie volgende bestemming,hopelijk meer natuurschoon dan drukte!!! genieste,jolanda -
02 Juni 2014 - 22:32
Ric En Marijke:
Hallo Johan en Fabiola,
leuk om weer jullie verhaal te lezen! Indrukwekkend hè die begraafplaatsen met al die Nederlandse namen, dat hebben wij ook zo ervaren in Thailand bij de Bridge over the River Kwai, en als je dan naar de leeftijden kijkt, dan schrik je helemaal. Zeker als je je realiseert dat bijv. je vader, of in mijn geval je opa daar zijn verschrikkingen heeft moeten meemaken.
Als ik het goed begrijp zijn jullie daar als echte backpackers aan het rondtrekken? Kei gaaf joh! We kijken uit naar jullie volgende verslag! veel plezier en geniet van al het moois en het lekkere eten! Selamat makan! -
02 Juni 2014 - 23:19
Ben:
Je komt ze overal tegen die de Vriesjes, het is net 'n plaag. Goed tegen invetten, heb je er geen last meer van.:) Maak er nog een hele leuke tijd van. We kijken al uit naar de foto's. Groetjes -
03 Juni 2014 - 19:56
Leonie:
Hallo papa en mama,
wat hebben jullie toch weer veel meegemaakt en mooi geschreven.
hahah papa een actractie kei grappig.
Heel veel plezier en hoop dat we nog een paar fotos zien -
03 Juni 2014 - 22:42
Marcel En Elly:
Hallo Fabiola en lange Johan (hihi) , het is al heel indrukwekkend om jullie verhalen te lezen, laat staan als je het allemaal zelf meemaak zoals jullie . Zeker met de gedachte aan je vader, Johan !! Jullie hebben al veel gezien in korte tijd en vast veel verschillende indrukken gemaakt. Je hebt jullie reis erg mooi verteld, je kan zó een boek schrijven Fabiola. Heel veel groetjes van Marcel en Elly. -
04 Juni 2014 - 11:49
Pa En Ma Snijders:
Hallo Johan en Fabiola, We vonden het zó leuk om jullie aan de telefoon te horen. Wat hadden we graag meegegeten met al die lekkere verse vissen. We genieten énorm van jullie verhalen ! Heel veel groetjes van pa en ma Snijders. -
05 Juni 2014 - 23:04
Tineke De Waard:
Fantastisch, wat een belevenissen al! Genoten van het reisverslag ,veel plezier nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
