Op weg naar Taman Negara, 25-8-17

Op weg naar Taman Negara, 25-8-17
We gaan vandaag naar het oudste regenwoud vd wereld, de route gaat via de buitenwijk van Kuala Lumpur naar het noord-oosten. Helaas het is een wirwar van snelwegen en we belanden hartje centrum. Na vele keren fout rijden zitten we eindelijk op de goede weg, we rijden naar de opstapplaats vd boot naar het resort. Niet te vinden en voor we het weten gaat de weg niet verder en zitten we in een klein backpackersdorpje. Hier kunnen we gelukkig met een klein bootje naar de overkant waar het resort ligt en het regenwoud Taman Negara, al 130 miljoen jaar oud. Er is nog nooit gekapt en het verkeerd nog in oorspronkelijke staat. Het is een nationaal park en wordt daardoor goed beschermd door de regering. We hebben een houten chaletje vlakbij het centrum vh resort, dat scheelt veel lopen. Op het terras een mooi uitzicht op de rivier en aan de overkant de drijvende restaurants. We besluiten om aan de overkant wat te gaan eten. Voor 1 ringhit pp(20cent) wordt je naar de overkant gebracht, we worden op een plateau afgezet en via een loopplank kun je naar de kant. Johan loopt voorop en Fa houdt zijn schouder vast want de plank is niet zo breed. Halverwege begint een nieuwe plank maar net ervoor begint het te kraken, en Johan glijdt vd plank tot aan zijn kruis in het water en Fa zakt op de plank langzaam steeds dieper, en uiteindelijk breekt de plank. Gelukkig vallen we niet om en bereiken we zonder letsel de kant. Een leuk gezicht voor iedereen in de omliggende restaurantjes die alles hebben kunnen zien. We komen zelf ook niet meer bij van het lachen. We gaan eten bij het restaurant met de stevigste loopplank.
De volgende ochtend gaan we op pad naar de Canopy Walk, eerst 2km lopen heel de tijd omhoog en omlaag en dan kom je bij de Canopy Walk. Deze is 500m lang en 45 m hoog, je moet over verschillende touwbruggen lopen, deze worden gelukkig elke ochtend gecontroleerd. Als iemand 10m op de touwbrug staat mag de volgende erop komen. Het is een hele leuke ervaring en je moet geen hoogtevrees hebben want het is echt hoog en af en toe ook wiebelig. Na de walk ook weer de 2km terug omhoog en omlaag. We hebben wel wat rust verdiend, maar niet voor lang, we gaan met een boot naar de Orang Asli bewoners en een andere activiteit rapid shooting. Wat dat is weten we niet, nou niet voor lang, bij een stroomversnelling gaat de boot heel hard varen en flink schommelen. Hele plonzen water komen de boot in, je wordt dus kletsnat, van hoofd tot voeten. Gelukkig is de temperatuur heerlijk en ook het water is warm. Na een half uur komen we bij een Orang Asli dorp, dit zijn plaatselijke bewoners die nog volgens eeuwenoude traditie willen leven. Er ziijn nog veel dorpen in deze omgeving, maar er is 1 dorp dat een paar uur toereisten ontvangt, natuurlijk voor een bijdrage. Het voelt wel vreemd om zo bij die mensen rond te lopen en overal te kijken en foto s te maken. Ze hebben erg primitieve hutjes en zoeken zelf hun eten bij elkaar in de natuur. Alleen zout moeten ze kopen, de mannen roken erg veel pijp met zelfgemaakt tabak. Als er een bewoner dood gaat hangen ze hem in een boom met bladeren er over heen en geven op deze manier het lichaam terug aan de natuur. Na iemands dood gaan ze wel verhuizen,, omdat ze denken dat er nog kwade geesten zijn. We zien hoe ze heel snel vuur maken en mogen blaaspijp schieten. Er komt een groep Chinezen en de kindjes worden voorzien van zakjes chips, daar weten ze wel raad mee. Er lopen zeer veel kindjes rond want er wordt op 14 jarige leeftijd al getrouwd en ze krijgen meer dan 10 kinderen. Op de terugweg, worden we weer lekker nat door het schommelen van de boot.
Vannacht heeft het flink geregend en geonweerd, het is een hoge luchtvochtigheid, we maken een klein rondje door het woud, het is flink zweten. Als we terug zijn ziet Johan een bloedzuiger op zijn onderbeen. Gelukkig nog niet zo groot en hij gaat er makkelijk af, maar het plekje blijft wel lang bloeden. Na een uur doet Fa haar schoenen uit en ja hoor daar zit er een op haar sok, vasgezogen op haar voet, gelukkig ook niet zo n grote. Dan ziet johan dat Fa haar korte broek onder het bloed zit, op haar boven been onder haar broek zit een flinke plek waar het bloed uit stroomt. De bloedzuiger is er niet meer, Johan gaat op zoek en in het huisje op de grond ligt een flink exemplaar, jakkes. Bloedzuigers maken je bloed dunner en het duurt best lang voor je bloed gaat stollen. Waarschijnlijk door het vochtige weer zitten er overal meer bloedzuigers. S Middags gaan we met een boot over een zijrivier dieper het oerwoud in, na een uur gaat de boot de kant op en lopen we naar een waterval, nou lopen het is meer klauteren, en Fa zit er helemaal doorheen. Maar heerlijk afkoelen bij de waterval en we kunnen weer beginnen aan de terugweg. Daarna weer een prachtige tocht terug door het park naar ons huisje. We hebben hier een heerlijke tijd gehad en morgen gaan we verder naar de Cameron Highlands.