Met de trein naar Trincomalee

Met de trein naar Trincomalee
Vanmorgen om half elf stond onze tuc tuc chauffeur weer klaar om ons naar het treinstation te brengen, de enige trein die deze dag naar Trincomalee gaat zou om kwart voor elf vertrekken. Op het station staan onze collega backpackers al te wachten op de trein. Johan koopt twee kaartjes, graag eerste klasse, dat zit wat comfortabeler, die is er dus niet alleen derde klasse, zonder airco, dan maar derde klasse, en hij moet er zowaar 2 euro voor betalen, voor een treinreis van 100km. We moeten wel een station verder overstappen naar een ander spoor. Na een half uur wachten nog geen trein en iedereen wordt onrustig want zo missen we de aansluitende trein. Nee hoor, zegt de kaartverkoper die wacht tot jullie trein er is. Na een uur worden zelfs de lokale mensen onrustig. Nog een kwartier later gaan de spoorbomen dicht en zien we een trein in de verte aankomen. We kunnen een plaats bij het raam bemachtigen, deze staan open dus natuurlijke airco tijdens de reis. De aansluitende trein staat keurig op ons te wachten en ook hier zijn nog zitplaatsen bij het raam. Als we allemaal ingestapt zijn gaat de trein nog niet rijden, na een kwartier komt er een wagen met kuikens in kratten en deze worden in een wagon gezet. De reis gaat verder, we rijden niet te hard, want we rijden door het wildpark heen en hier kunnen olifanten zo oversteken. Na 2,5 uur komen we aan in Trincomalee, en een tuc tuc brengt ons weer naar een schitterend hotel. Het zwembad hebben we wel verdient. Het hotel is pas twee jaar oud, het toerisme komt hier weer langzaam op gang. Eerst hebben ze de oorlog met de Tamil tijgers gehad, in 2004 de Tsunami en in 2009 is hier een bomaanslag geweest. Nu is de rust gelukkig voor de bevolking terug. S avonds bij een lokaal restaurantje gegeten en daar gelijk een walvistocht geboekt.
We worden s morgens om half zes opgehaald en met twee Duitse meisjes naar de boot gebracht. Dit moet zo vroeg omdat de walvissen dan meer langs de kust komen zwemmen om te eten. We gaan een stuk de oceaan op en dan zien we dolfijnen in groepjes door het water springen, wat een leuk gezicht. We varen nog verder de oceaan op en de golven zijn behoorlijk, er komen nog meerdere bootjes aan, we hopen dat we ook walvissen zien, dit is niet zeker, want ze zijn pas sinds een week gespot. Dan zien we ineens een rug van een walvis, de boot vaart er snel naar toe we zien hem nog een paar keer boven komen, maar zodra er meerdere boten bij zijn, duikt hij onder. We zien verschillende keren een walvis boven komen, maar zodra er meerdere boten zijn duiken ze onder. Onze boot vaart verder de oceaan op en dan ziet Johan een walvis, snel varen we erop af en we zien hem meerdere malen boven komen en water spuiten. Dan zien we rondom ons steeds meer walvissen, de andere boten zijn ver weg, dus daar hebben we geen last van en we zien ze vaak boven komen. Wat zijn de beesten groot, net onderzee boten. Na twee uur varen wij terug naar de kust, de golven zijn best hoog en de boot klapt regelmatig hard op het water. Maar we komen heelhuids terug en in het hotel wacht een heerlijk ontbijt. S Middags huren we een scooter en gaan we naar fort Frederic. Dit is een fort door de Nederlanders gebouwd en nog bijna intact. Het staat mooi op een Cliff. Als je de Cliff verder omhoog loopt kom je bij een tempel met een schitterend uitzicht over de oceaan. De tempel is een pelgrimsoord voor de Tamils. Er staan ook 2 wensbomen, hier hangen honderden kooitjes met lapjes stof in. Om je wens uit te laten komen koop je een kokosnoot met een kaarsje erin. Als je de kokosnoot op een bepaald steen kapot krijgt, komt je wens uit. Er worden heel veel kokosnoten verkocht en kapot gegooid. Het vlees van de kokosnoten wordt door iemand eruit gehaald en gaat naar de arme mensen. Een goede zaak. We rijden nu naar de andere kant van Trincomalee, daar ligt een begraafplaats van de Tweede wereldoorlog. Het is even zoeken maar we zijn onder de indruk als we er overheen lopen. Keurig onderhouden liggen hier 300 graven van slachtoffers van 18 verschillende nationaliteiten. Er liggen ook een aantal Nederlanders, gesneuveld op een oorlogsschip. Wat goed dat deze graven zo goed bijgehouden worden, en triest als je leest dat de slachtoffers jongens van rond de twintig waren. Daar wordt je stil van.
De volgende ochtend gaan we snorkelen met een boot naar een eiland en daar is een heel mooi rif. Het is een nationaal park en er is een gedeelte afgezet waar je niet mag snorkelen om het koraal te sparen. Daar buiten mag je snorkelen zo ver je wilt. Het is veel rustiger water als gisteren dus ideaal snorkelweer. We zien veel mooie vissen in verschillende kleuren. Ook het koraal is er in verschillende kleuren. Het wordt steeds drukker, ook veel lokale mensen die hier gaan zwemmen. Maar iets verder de oceaan op snorkel je heerlijk rustig. Na twee uur komt de boot ons weer op halen om terug naar land te gaan. In het hotel kijken we in de spiegel en zien twee verbrande ruggen, ondanks de bewolking toch verbrand tijdens het snorkelen. Morgen gaan we met de taxi naar Kandy, dus dan kan de rug weer bijkomen.