Van Phu Quoc via Can Tho naar Saigon

Van Phu Quoc via Can Tho naar Saigon
26-01 2018
Vanmorgen om half 7 met de taxi naar de bus die ons naar de ferrie brengt; als we aan komen kunnen we gelijk de bus in. Onderweg moet je je kaartje laten zien, blijkbaar hadden we voor we de bus in gingen een kaartje moeten kopen, we dachten dat we bij het burootje al voor alles hadden betaald. We zeggen dat de busreis inclusief is en Johan laat het papier van het buro zien. De controleur kan geen Engels en begint in het Vietnamees te mopperen maar loopt wel door. Even later stopt de bus langs de kant vd weg, de chauffeur komt naar ons toe en kent een beetje Engels, we moeten een kaartje kopen, anders eruit. Dus dan maar en kaartje kopen, bij de ferrie blijkt dat we de goede tickets vd ferrie niet hebben, we mogen de boot niet op. Er belt wel iemand voor ons naar het boekingsburo en er wordt gezegd dat de kaartjes nog gebracht worden. Gelukkig net voor de ferrie weg gaat komt er een vrouw met een stapel kaartjes, onze namen zitten er gelukkig ook bij, We kunnen mee op de ferrie. Na een uur zijn we in Na Tien, we worden met veel man in een klein busje gepropt, gelukkig maar voor 5 min., Johan moet de schuifdeur dicht houden deze gaat heel de tijd open. Hierna stappen we op een grote bus we hebben ruimte zat, allebei 2 stoelen, maar onderweg wordt er steeds gestopt en stappen er steeds meer Vietnamezen in. Als de stoelen allemaal bezet zijn worden er kleine stoeltjes in het gangpad gezet en kunnen de mensen die nog instappen daar op zitten. Om half 2 zijn we gearriveerd in Can Tho, als we de bus uit stappen worden we aangevlogen door taxichauffeurs, en brommerchauffeurs. Ze vragen waar we heen moeten en zeggen dat je daar alleen met de brommer kan komen, we hebben een resort buiten Can Tho. Dus Johan achterop de brommer met 2 grote rugzakken en 1 kleine en Fa op een andere brommer. Johan is al weg en nergens meer te bekennen, gelukkig na 2 km haalt de brommer met Fa erop ze in, je weet maar nooit, en samen rijden we verder. We komen buiten de stad en gaan over een smal pad langs de rivier vol met hobbels, en ja hoor ze hebben het gevonden, we zijn bij het resort. Heel mooi met 8 huisjes over het water, omdat Fa moeilijk loopt krijgen we een huisje dicht bij het restaurant, het heeft 2 grote 2 pers bedden dus plaats genoeg. Even relaxen op het balkon in de hangmat en dan de omgeving met de fiets verkennen. Heel mooi langs het water, hier komen niet veel toeristen alle mensen zwaaien en de kinderen vinden het geweldig om hello te zeggen. S Avonds eten bij het resort het is half pension (er is in de buurt geen restaurant te vinden) er is een heerlijke maaltijd klaargemaakt, daarna liggen we op tijd op bed morgen gaan we naar de drijvende markt.
27-01-2017
Om 5 uur gaat de wekker, o,jee wat vroeg het is nog helemaal donker. Toch moeten we opstaan want om half 6 gaan we met een bootje naar de floating market in Cai Rang. Dit is de grootste drijvende markt van Azie, en wordt nog veel door de bevolking gebruikt om groente te kopen We varen eerst een uur door verschillende riviertjes, dan komen we bij de markt het is al licht het is een en al bedrijvigheid, Er liggen grote boten vol met fruit en groente en op een stok hangen de produkten die ze verkopen, zo is gelijk te zien wie wat verkoopt. De groente en fruit hebben ze vd boeren gekocht op het platteland, er komen allemaal kleine bootjes om van alles van ze te kopen. Aan het einde gaan we bij een bootje liggen, daarop wordt ons ontbijt klaar maken, een kom glasnoedels met groente en kip, het smaakt prima, er komt nog een bootje langs ons liggen, de koffieboot. We krijgen allemaal een lekkere beker Vietnamese koffie, dat is echt heerlijke koffie. Als we klaar zijn varen we naar een andere boot en krijgen wij allemaal een halve annanas. Wat hebben we een lekker ontbijt zo op het water, in de zon. We varen verder naar een glasnoedel fabriekje. Deze is er speciaal om de toeristen te laten zien hoe de glasnoedels gemaakt worden, nml van rijstemeel en tapioca, dan wordt er een ronde koek van gebakken en daarna door een machine gehaald die er reepjes van maakt. We varen verder naar een markt waar alleen de lokale bevolking(en wij nu ook) komt, je kijkt je ogen uit, het vlees ligt er open en bloot uitgestald en de vis wordt pas gedood en van zijn ingewanden ontdaan als je hem koopt, zo in de buitenlucht. Alleen de lucht is niet altijd zo fris. Dan is het tijd om weer terug te varen, lekker in de zon. Om 11 uur zijn we weer terug op ons resort en staat er een heerlijk bord met fruit op onze kamer,en dan hebben we wel zin om wat te luieren en onze ogen even dicht te doen. Aan het eind vd middag nog een stukje fietsen langs het water, halverwege stoppen we bij een huis, er staat een bankje voor het huis, even uitrusten. Even later komen de bewoners thuis, of we een banaan lusten, ja hoor, lekker. Dan vraagt ze weer of we wat willen drinken, wat ontzettend gastvrij zijn ze hier. We zijn nog net voor het donker terug bij ons huisje, en twee keer fietsen zonder lekke band hoe bestaat het. S Avonds staat er weer een lekkere maaltijd voor ons klaar`
28-01-2018
Vanmorgen gaan we met de bus naar onze laatste plaats vd vakantie, nml Ho Chi Min ( vroege heette het Saigon), Het is een mooie rit door de rijstvelden Midden in de rijstvelden staan veel graven, hier zijn de mensen begraven van wie het land was, deze graven zijn allemaal vd tijd vd Vietnam oorlog, het zijn er heel veel, soms is heel de familie vermoord. Tegenwoordig wordt iedereen in Vietnam gecremeerd, omdat er anders veel te veel graven komen. Om 2 uur rijden we Ho Chi Min binnen een stad met 7 miljoen inwoners, het is een massa van auto s en heeeeel veeeel scooters, als een stoplicht even op rood staat, staan er zo 100 scooters te wachten totdat ze weer mogen rijden. Alles krioelt door elkaar heen en het lijkt allemaal goed te gaan. We hebben een hotel midden in de stad met een mooie skybar. Daar gaan we lekker eten met uitzicht over heel de stad. S Avonds gaan we na eten een rondje lopen, op een hoek is een koffiebar. Er zitten tientallen jongelui en gezinnen op kleine stoeltjes gezellig met elkaar te kletsen. We lusten ook wel een Vietnamese koffie, heel voorzichtig gaan we op een klein stoeltje zitten, en zowaar er gaat niets kapot. Als we weer opstaan is alles nog heel.
29-01-2018
Hoera vandaag is oma Snijders 80 jaar geworden. We hebben een tour geboekt naar de Cu Chi tunnels, deze liggen 70 km buiten de stad. We zijn met een klein groepje van 6 man, ruimte genoeg in het busje, eer we de stad uit zijn is er al een uur om en we doen over de 70 km 2 uur. Als we bij de tunnels komen leidt een militair ons rond, heel raar om te weten dat er wel 200 km aan gangen onder de grond ligt, soms wel bestaande uit drie lagen dik. We mogen ook een paar gangen in, deze zijn speciaal voor de toeristen (wij zijn toch wat dikker dan de aziaat) breder gemaakt. Maar het zijn toch nog hele lage smalle gangen. Johan kruipt door verschillende gangen heen en Fa kan op handen en knieen ook door een paar gangen. Het gangenstelsel bestaat ook uit slaapplaatsen, hospital voor gewonden en woonkamertjes, alles in beperkte ruimte. Er zijn gangen die zelfs in Cambodja uitkomen en dit is 16 km ver. De ingangen zijn zeer knap gemaakt, je ziet ze nog niet als je er met je neus bovenop staat. Geen wonder dat de Amerikanen deze mensen niet konden vangen, daarom hebben ze uit Amerika speurhonden overgebracht, maar de slimme Vietnamezen strooiden peper om de reuk te verbloemen. Ook maakten ze nepgangen om de Amerikanen op het vekeerde spoor te brengen. Tijdens de bombardementen zijn wel veel gangen vd eerste rij vernietigd, maar de 2de en 3de rij gangen (diep) bleven in tact. Terug naar de stad doen we er een half uur korter over, het is nu veel rustiger met verkeer. We gaan nog even zwemmen maar ook in het droge seizoen kan het hier regen, en dat doet het met bakken tegelijk, dan maar uitrusten op de kamer. S Avonds gaan we naar de Bhen Tha markt, de toeristische markt van HCM. We zijn er net voor 7 uur en er is niet veel te zien, maar dan om 7 uur, ze komen overal vandaan karretjes met tenten, spullen, eten, tafels, stoelen erop en in een paar minuten is een hele straat omgetoverd tot een souvenirsmarkt met vele eettentjes. Het is een hele gezellige boel, en we gaan hier lekker wat eten. Ook een paar souveniertjes gescoord en we kunnen weer terug naar het hotel.
30-01-2018
O,jee vandaag onze laatste vakantiedag, vanavond vliegen we terug naar Bangkok en verder naar Brussel. We gaan vanmorgen naar het oorlogsmuseum in de stad. Op het terrein staan veel oorlogsvoertuigen, veroverd door de Vietnamezen op de Amerikanen. Het zijn allemaal Amerikaanse voertuigen, vliegtuigen, helicopters, ook schietgerei. Binnen zijn allemaal foto s vd oorlog tentoongesteld, ook van dorpen waar ook de kinderen baby s, ouderen werden vermoord, wat is dat indrukwekkend en emotioneel, vooral als je ziet wat de napalm en chemicalien heeft aangericht bij de bevolking, heel veel verbrandingen, maar ook geboortes van veel misvormde kinderen, dit gaat zelfs nog door in de volgende (4e) generatie. Je ziet foto s van het landschap waar geen blad meer op een boom zit, heel Vietnam is kapot gebombardeerd door de Amerikanen, er zijn veel meer bommen in deze korte oorlog gevallen dan in heel de tweede wereldoorlog. Buiten staan ook nog voorbeelden van cellen waar de gevangenen in vastgehouden werden en gruwelijke marteltuigen. Wat is dit een verschrikkelijke oorlog geweest. We kopen een lekkere Vietnamese koffie, en laten alles op ons inwerken. Dan gaan we met de taxi naar de Russische markt vlakbij het hotel, deze is binnen in een gebouw, je weet niet wat je ziet als je binnenkomt. Weer vol met kraampjes met kleding, maar dan ook met winterjassen, mutsen, handschoenen, alsof het hier wel eens koud is, het komt niet onder de 27 graden. Maar er wordt toch gekocht, dus het zal ook wel gedragen worden, we lopen naar ons hotel om nog even van het zwembad te genieten en dan gaat de terugreis beginnen.