Van Yogyakarta via probolinggo naar bali

Van Yogyakarta via probolinggo naar bali
Weer vroeg, nu gaat om zes uur de wekker, bij de balie kunnen we een ontbijtpakketje ophalen en keurig op tijd zijn we bij het treinstation. Het is een viereneenhalf uur durende rit naar Surrabaya. In de trein zien we een stel die ook de Borrobodurtour heeft gedaan. Zij gaan ook naar Probolinggo, dit is met de stoptrein nog vier uur. We nemen in Surrabaya met zijn vieren een taxi en twee uur later staan we al bij het hotel en dat voor 400.000 rupiah (28 euro) . Er zijn in Probolinggo maar weinig hotels, en dit moest een van de betere zijn, nou de kamer ziet er niet uit. Kapotte muren vieze douche en geen wc-papier. Even bij de receptie vragen of ze een rol hebben, maar nee dat deden ze niet meer. Gelukkig komen ze even later toch een rol afgeven, bij het andere stel precies hetzelfde. We willen een tour naar de Bromovulkaan boeken, dit valt niet mee. Geen boekingsbureau te vinden en niemand die Engels spreekt. Een man in een winkeltje maakt een schetsje waar ergens een bureau moet zijn. 4km verderop, we nemen een Becuk met brommermoter, en we scheuren de stad door. Even later zijn we de stad uit en rijden door het platteland, maar ze zeggen dat we goed gaan. We geven ons over en ja hoor, na 20 min staan we bij de busterminal waar een boekingsbureau is. Gelijk ook de busreis (kan niet met de trein) voor de volgende dag naar Bali geregeld. We hadden de chauffeurs gevraagd te wachten en even later scheuren we weer terug naar het hotel. We gaan om 9 uur al slapen want om 1 uur s,nachts (ja, echt) komt de chauffeur ons halen. Hij is precies op tijd en we rijden de stad uit de bergen in. Na een paar uur rijden wordt het erg stijl en de chauffeur zet de auto bij een hotel in de bergen. We worden daar met een jeep opgehaald en we gaan aan de Bromo-tour beginnen. We zijn niet de enigen, tientallen jeepjes rijden in het donker voor ons uit. Het laatste stukje moeten we lopen, de berg op. Boven weet je niet wat je ziet, er staan al meer dan honderd mensen. Super toeristisch dus, maar we vinden een mooi plekje. Als de zon op begint te komen, is het vroege opstaan wel waard geweest, schitterend om te zien, je ziet meerdere vulkanen, en sommige zijn nog actief en roken. Bij een zien we zelfs iets “roods” (vuur) omhoog komen. De lucht veranderd steeds van kleur, en we maken heel wat foto s. Als het licht is gaan we weer naar de jeep en rijden naar de Bromovulkaan. 2km voor de vulkaan staan al tientallen jeepjes in een rij, waarom snappen we als we uitstappen. De jeepjes hadden makkelijk dichter naar de vulkaan kunnen rijden, maar er staan mannen met paarden klaar om je naar de trap bij de vulkaan te brengen. Maar wij zijn sportief en beginnen aan de wandeling door het mulle zand, omdat het vroeg is , is het nog niet zo warm gelukkig. Dan moeten we ook nog vele traptreden omhoog, maar we halen het. Je kunt boven zo de vulkaan in kijken, hij rookt nog flink. In 2010 is er nog een uitbarsting geweest, maar nu houdt hij zich rustig. Alle trappen moeten ook weer afgedaald worden, en we hebben zelfs nog energie om terug naar de jeep te lopen. Om 10 uur in de ochtend weer in het hotel en na het ontbijt gelijk maar even naar bed. S’middags nog naar het oorlogsmuseum van het dorp geweest. Er staan nog veel dingen van vroeger van Nederlandse fabricage, en ook foto s van Nederlandse militairen( hier kan ome Albert bij staan, die was gelegerd in Surrabaya en omgeving). Zelfs oude Hollandse fietsen en scooters(opa) hebben ze bewaard. Weer buiten horen we muziek en zien op een plein veel kleine kinderen(rond drie, vier jaar) netjes in de maat trommelen, cylofonen, dansen en met vlaggen zwaaien. Wat een leuk gezicht, ze zijn aan het oefenen voor Zaterdag dan begint de nationale feestweek. Als laatste gaan ze marcheren, als ze langs Johan komen zijn ze allemaal afgeleid, vooral de vlaggendragers zijn een stel bandieten. Ze zijn zo naar Johan aan het kijken dat ze tientallen meters achterlopen, en maar lachen met elkaar. Daarna nemen we een becak naar de haven, en zien daar net een vissersschip binnenkomen. De vis komt bevroren van het schip en wordt gelijk op soort en maat gesorteerd. Leuk om naar te kijken, maar wat een lucht.
Donderdag om twaalf uur met de bus naar Bali. Een bus met airco, maar met zo weinig beenruimte, we moeten ze een beetje schuin neerzetten. Zeker op de Indonesische lengte gezet. Na een lange zit komen we aan bij de veerboot. Hier mogen we de bus uit en kunnen op het dek uitwaaien. Na een halfuur zijn we al in Bali en gaat de reis met de bus weer verder. Om twaalf uur s nachts komen we bij de busterminal aan en we pakken gelijk een taxi naar het hotel. Bagage de kamer in en ergens wat drinken en een hapje eten. Hier is het zo toeristisch veel eetgelegenheden zijn 24 uur per dag open. Wat een verschil met Java.